الکتروریزپوشانی لیکوپن در ساختار میکروالیاف پروتئینی: بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و زیست دسترسی

لیکوپن رنگ دانه کاروتنوئیدی چربی دوستی است که دارای خواص سلامتی بخش ویژه ای می باشد، به این دلیل بسیاری از محققین، آن را به عنوان یک ماده ارزشمند می شناسند. پایداری بسیاری از ترکیبات زیست فعال به علت فرآیندهای گوناگون فیزیکوشیمیایی و فیزیولوژی محدود می شود، به همین منظور استفاده از روش های مختلف ریزپوشانی جهت آزاد شدن کنترل شده و افزایش میزان پایداری ترکیبات زیست فعال، امری ضروری می باشد. در این پژوهش تاثیر غلظت های مختلف محلول زئین (35 و 30، 25، 20، 15 درصد وزنی/حجمی) بر تولید الیاف زئین با استفاده از روش الکتروریسی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه از غلظت بهینه جهت ریزپوشانی لیکوپن در دو سطح (0.075، 0.05درصد وزنی/ وزنی) استفاده شده است. خصوصیات فیزیکی و شیمیایی الیاف زئین حاوی لیکوپن مورد بررسی قرار گرفت. همچنین پروفایل رهایش لیکوپن در سه فاز دستگاه گوارش انسان (دهان، معده و روده کوچک) بررسی شد. تصاویر حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) نشان داد الیاف یکنواخت، همگن و بدون مهره برای زئین حاصل گردیده است. راندمان ریزپوشانی لیکوپن در دو نمونه بین 88.07-85.68درصد متغیر بوده است. نتایج حاصل آزمون FTIR حاکی از آن است که ریزپوشانی به صورت موفقیت آمیز صورت گرفته و از نوع فیزیکی می باشد. علاوه بر این رهایش کنترل شده و پایدار از لیکوپن در دستگاه گوارش مشاهده شده است که این سبب افزایش در زیست دسترسی آن شده است. ریزپوشانی با استفاده از الیاف الکتروریسی شده زئین پتانسیل بالایی به عنوان یک سیستم رسانش هدفمند مناسب برای لیکوپن دارد. از این رو استفاده از این روش برای ریزپوشانی لیکوپن در صنعت غذا توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

الکتروریزپوشانی ، الکتروریسی ، زیست دسترسی ، زئین ، لیکوپن