اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر تحمل پریشانی و مهارت های ارتباطی نوجوانان بزهکار

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشیآموزشگروهیتحلیلرفتارمتقابلبرتحملپریشانیومهارت های ارتباطینوجوانانبزهکار انجام شد. روش پژوهش شبه تجربی از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری و جامعه آماری، نوجوانانپسر بزهکار مقیم در کانون اصلاح و تربیت شهر قم بود که به روش نمونه برداری هدفمند، تعداد 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. آزمودنی ها به مقیاستحملپریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) و آزمون مهارت های ارتباطی (کوئیندام، 2004) پاسخ دادند.آموزشگروهیتحلیلرفتارمتقابلبرای گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه ای به اجرا گذاشته شدسپس، در پایان مداخلات درمانی و مجددا پس از دو ماه، آزمودنی های گروه های آزمایش و گواه، توسط پرسشنامه های پژوهشمورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج تحلیلواریانس با اندازه گیری مکررنشان داد که در گروه آزمایش، تحملپریشانیومهارت های ارتباطیبه شکل معناداری افزایش یافته است. نتایج پژوهش اثربخشی به کارگیریآموزشگروهیتحلیلرفتارمتقابل را بر افزایش تحملپریشانیوبهبود مهارت های ارتباطینوجوانانبزهکارتایید کرد.  

کلیدواژه ها:

تحلیلرفتارمتقابل ، تحملپریشانی ، مهارت های ارتباطی ، نوجوانانبزهکار