اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی زناشویی و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی زناشویی و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی بود. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین زنان متعارض مراجعه کننده مرکز مشاوره ناجا شهر کرج در سال 1398 تعداد 30 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مهارت های زندگی قرار گرفت، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودتنظیمی زناشویی ویلسون، چارکر، لیزیو، هالفورد و کیملین 2005 ، دسترسی پذیری، پاسخگویی و همدم طلبی سندبرگ، بوسبی، جانسون و یوشیدا 2012 و تعارضات زناشویی براتی و ثنایی 1372 بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش مهارت های زندگی بر بهبود خودتنظیمی زناشویی و رفتار دلبستگی درروابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی اثربخش بود. میتوان گفت که نتایج، آموزش مهارت های زندگی مثبت بر بهبود خودتنظیمی زناشویی و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی را تایید کرد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، خودتنظیمی زناشویی ، رفتار دلبستگی در روابط زناشویی ، تعارضات زناشویی