نقش نظارت در فعالیت صنعت بیمه

در کشورهایی که رقابت در بازار بیمه بیشتری اهمیت را دارد، تامین شرکت های بیمه و حمایت از حقوق مشتریان و بیمه گذاران در گرو ساختار موثر و مناسب نظارت است. این کنترل، شامل مقررات مربوط به ثدور گواهی فعالیت شرکت های بیمه، نحوه به ثبت رسیدن و توان مالی موردنیاز برای فعالیت در درجات مختلف با توجه به حد توانایی مالی برای ایفای تعهدات (حد اعسار) موسسات بیمه است. هدف سازمان نظارتی و کنترلی آن است که شرکت های بیمه، خدمات موردنیاز بیمه گذاران را با شرایط مطلوب به بازار عرضه نمایند. فلسفه نظارت و انتظار از آن از یک کشور به کشور دیگر تغییر می کند. کشورهای توسعه یافته ای نظیر آلمان، سویس و ژاپن که از دیرباز با قانون و مقررات سخت و دقیق دمساز بوده اند فعالیت صنعت بیمه را در سطح وسیعی تحت کنترل دارند. فلسفه نظارت در این کشورها این است که مقامات نظارتی نه تنها باید توان و قدرت مالی شرکت های بیمه را تحت نظر داشته باشند بلکه شرکت های بیمه موظفند که متناسب با حجم درآمد حق بیمه در مقابل تعهدات ناشی از قراردادهایی که در بازار بیمه متعقد کرده اند ذخایر کافی داشته باشند. افزون بر این شکل قراردادها نیز کنترل می شود تا بیمه نامه ها طبق مقررات، صادر شده باشد به نحوی که از حقوق دارندگان آنها خمایت شود و شرایط عمومی در ظهر بیمه نامه به دور از هر گونه ابهام و تفسیر، به گونه ای درج شده باشد که دارنده آن که تصور می شود آگاهی و دانش بیمه ای در سطح متعارف جامعه دارد به سادگی به متعارف جامعه دارد به سادگی به حقوق و وطایف خود آنشا شود. ضمانت اجرایی آن نیز این است که در صورت وجود ابهام، شرایط به نفع بیمه گذار تفسیر می شود. کشورهای دیگر نظری انگلستان و هلند، نظارت به طور سنتی بر قدرت و توان بازار تکیه دارد؛ مقامات نظارتی دولت، کنترل خود را بر توان مالی شرکت های بیمه متمرکز می کنند و به شرکت های بیمه اجازه می دهند که در شرایط کاملا رقابتی فعالیت نمایند. ساختار بازار، نحوه تعیین نرخ و طراحی انواع پوشش های بیمه، به نیاز بازار وابسته است. البته اتحادیه اروچا در اندیشه ایجاد هماهنگی و کاهش تفاوت های موجود در بازارهای بیمه ای اعضای خویش است ولی هنوز این اختلافات و تفاوت ها بین بازارهای اروپای متحد باقی است.