تقاضای کلان مقیاس برای خدمات درمانی در ایران

در بررسی حاضر که در دوره اقتصاد کاربردی انجام گرفته است، برای شناخت رفتار مصرف نوعی از خدمات خاص و مهم، یعنی خدمات پزشکی ( شامل درمان، پیشگیری، تشخیص، مصرف دارو و خدمات پارکلینیکی) از قاعده تشخیص تابع مصرف برای ارایه الگوی عرضه و تقاضا در بیمه درمان مکمل و تعیین حق سرانه و مصرف هر یک از خدمات درمانی کمک گرفته شده است. مصرف هر کالا ( از جمله خدمات بهداشت و درمان) تا بع عوامل متعددی است، از جمله: درآمد، طبقه و شغل، سطح قیمت ها، مالیات، یارانه، قیمت های انتظاری، نرخ بهره و وضعیت عمومی اقتصادی، عادت ها، فرهنگ، آگاهی، تبلیغات و سلیقه زمان، عوامل سیاسی و گروه های فشار، مقررات، ترکیب خانوار و ... در روش به کار برده شده هدف، تعیین رابطه بین مصرف خدمات پزشکی با سطح درآمد گروه های مختلف درآمدی بوده است. در این بررسی رابطه کلی بین مصرف (تقاضا) خدمات پزشکی با سطح قیمت آن ها و مقایسه آن با تابع درآمدی این نوع مصرف، بر حسب گروه های اجتماعی اساسی و تفسیر نتایج حاصل برای دست رس به یک رفتار مصرفی خدمات بهداشت ودرمان موردنظر بوده است. نتیجهه محاسبه ضریب کشش پذیری هزینه های خدمات درمانی در ایران نشان می دهد که این ضریب در رده های بالا قرار دارد، بنابراین درصد افزایش این خدمات از افزایش درآمد بیشتر است. نتیجه گیری این است که هزینه بهداشت و درمان که تقاضای مصرفی ضروری به حساب می آید، تمایل به افزایش دارد. برای قشرهای میانی و میانی بالا و بالا، سهم مزبور در حال افزایش است، در حالی که در بخش های پایین تر رو به کاهش نسبی است که علت آن فشار تورم و گرانی هزینه ای بهداشت و درمان در قیاس با درآمد است.