مدیریت در موسسات بیمه

موسسات بیمه جه خصوصی باشند، چه دولتی و چه تعاونی در هیچ حال موسسات سرمایه نیستند. سرمایه نه موجب اعتبار آنها می شود و نه با آن کاری می توانند انجام دهند. یک کارخانه دار اگر سرمایه زیادتری داشته باشد می تواند کارخانه مجهزتری بسازد، مواد اولیه بهتر و بیشتری بخرد و در نتیجه کالای بهتری تولید کند و بازار فروش مناسب تری فراهم آورد. همین طور یک تاجر با یک کاسب معمولی علاوه بر این همه اینها با هر عملی که می کنند سرمایه خود راه به خطر می اندازند. اما در یک موسسه بیمه هر قدر هم سرمایه اولیه زیاد باشد دلیل آن نیست که آن موسسه امنیت که کالای موسسات بیمه است بهتر از دیگر موسسات تولید می کند. سرمایه در موسسات بیمه فقط جهت راه انداختن اولیه نظیر تهیه محل، واسایل دفتری و اداری، استخدام کارمند و احتمالا بعضی پیش پرداخت ها و سرقفلی ها به نمایندگان و فروشندگان بیمه بکار می رود. به همین مناسبت بسیاری تعجب می کردند که چطور در سال های 50 که بموجب سرمایه گذاری های کلان بود در قانون بیمه گری برای تشکیل یک شرکت بیمه غیر عمر پنجاه میلیون ریال و برای یک شرکت بیمه عمر فقط یکصد میلیون ریال پیش بینی شده بود. رقمی که از سرمایه کوچکترین موسسات تجارتی و تولیدی کمتر بود.