اثر افزایش دی اکسیدکربن و رژیم کم آبیاری بر صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه عدس رقم کیمیا

افزایش غلظت دی اکسیدکربن اتمسفری اثر مستقیمی بر فعالیت های گیاهی دارد. از سوی دیگر این افزایش می تواند اثرات منفی کم آبیاری را تا اندازه ای جبران نماید. در این تحقیق به بررسی آثار افزایش غلظت دی اکسیدکربن از 400 به 800 و ppm1200 بر رشد و عملکرد گیاه عدس رقم کیمیا تحت چهار تیمار آبیاری (WR (کل نیاز آبی گیاه)، WR125درصد، WR75درصد و WR50درصد) تحت یک آزمایش بلوک کامل تصادفی پرداخته شد. نتایج حاصله نشان داد که افزایش غلظت دی اکسیدکربن، افزایش طول ساقه و در نتیجه افزایش جرم خشک ساقه را به همراه دارد. افزایش جرم خشک ریشه نیز از دیگر اثرات افزایش غلظت دی اکسیدکربن محیطی می باشد. افزایش غلظت دی اکسیدکربن افزایش تعداد غلاف ها و دانه ها در بوته را موجب می شود. همچنین جرم خشک 1000 دانه نیز افزایش می یابد. در نتیجه عملکرد دانه در هر بوته گیاه عدس افزایش می یابد، به نحوی که دو و سه برابر شدن غلظت دی اکسیدکربن موجب افزایش 17 و 32 درصدی عملکرد دانه می شود. از سوی دیگر افزایش غلظت دی اکسیدکربن موجب کاهش میزان تبخیر-تعرق می شود، لذا از نیاز آبی گیاه کاسته شده و در نتیجه از اثرات منفی کم آبیاری بر رشد و عملکرد گیاه می کاهد.

کلیدواژه ها:

دی اکسیدکربن ، ساقه ، شاخساره ، ریشه ، عملکرد دانه ، تبخیر-تعرق