بررسی روند تغییرات دما، بارندگی و رطوبت نسبی در ایران

اولین گام در راستای آشکارسازی و چگونگی تغییر اقلیم بررسی ناهنجاری و نوسانات ایجاد شده در پارامترهای اقلیمی می باشد. در این تحقیق به بررسی روند تغییرات پارامترهای اقلیمی دما، بارندگی و رطوبت نسبی در مقیاس زمانی سالانه در 37 ایستگاه سینوپتیک کشور (2010-1961) با استفاده از آزمون های آماری ناپارامتریک من-کندال و تخمین گر شیب سن پرداخته شده است. به طور کلی نتایج حاکی از روند افزایشی دما و روند کاهشی بارندگی و درصد رطوبت نسبی در اکثریت نقاط کشور می باشد. در کل کشور به غیر از ایستگاه های مرتفع و کوهستانی شهرکرد، خرم آباد و سقز روند افزایشی دما مشاهده شد که بیشترین افزایش معنی دار دما (سطح اطمینان 95درصد) در ایستگاه های مشهد، زاهدان، زابل، بم، یزد، بابلسر، کرمانشاه، آبادان، خوی و تبریز به میزان 1.5 درجه ی سانتی گراد در طی 50 سال می باشد. روند کاهش بارندگی خصوصا در نیمه ی شرقی، غرب و شمال غرب کشور مشاهده گردید که بیشترین کاهش بارندگی معنی دار (سطح اطمینان 95 درصد) در  شمال غرب کشور و در حدود 3.2 میلی متر در سال می باشد. روند کاهش رطوبت نسبی در اغلب نواحی به غیر از قسمتی در ناحیه ی شمال غرب و جنوب دریای خزر مشاهده شد که بیشترین کاهش معنی دار در سطح اطمینان 95 درصد در ایستگاه های آبادان، زاهدان و کرمانشاه در حدود 4.1 درصد در 50 سال گذشته می باشد.

کلیدواژه ها:

روند ، آزمون های ناپارامتریک ، آزمون من-کندال ، تخمین گر شیب سن