ʼعهدʻ ناشناخته خسرو پرویز به پسرش...

  در بیش از چهار سده تاریخ ساسانیان، پادشاهان بزرگ و جنگجویی همچون اردشیر بابکان (224-240 م)، شاپور یکم (240-270 م)، قباد یکم (484-531 م) و خسرو انوشیروان (531-579 م)، در زندگانی خود و در آیین درباری ویژه ای، یکی از پسران خود و معمولا بزرگ ترین پسر را به ولیعهدی برمی گزیده اند و با نوشتن وصیت نامه ای سیاسی (در زبان فارسی، اندرز و در عربی، عهد ) برای ولیعهد، او را در چشم بزرگان و نژادگان و کارگزاران شاهنشاهی و مردم، همچون جانشین قانونی خویش می شناساندند. عهد، دستورها و اندرزهای شاهانه درباره آیین شهریاری به جانشین و یا جانشینان آینده و یا بزرگان و کارگزاران شاهنشاهی بود که پیش از مرگ پادشاهان گفته یا نوشته­شده اند و آنها را می توان وصیت نامه های سیاسی فرمانروایان انگاشت. با این که در ادبیات ساسانی عهدی به نام عهد خسرو پرویز به پسرش شیرویه ناشناخته است، اما در این جستار کوشش خواهد شد تا نشان داده شود که خسرو پرویز همانند پاره ای از نیاکان خود، بزرگ ترین پسرش را به ولیعهدی برگزیده و برای او عهد / وصیت نامه نوشته­است و نشانه هایی از وجود چنین عهدی، می توان در لابه لای گزارش های تاریخی به چشم دید

کلیدواژه ها:

ساسانیان ، خسرو پرویز ، شیرویه ، عهد ناشناخته خسرو پرویز به شیرویه