بررسی میزان آنتی بادی سرمی علیه عفونت کلامیدیا پنومونیه در بیماران مبتلابه انسداد ریوی مزمن در بیمارستان های شهر تبریز

مقدمه: بیماری انسدادی ریوی مزمن Chronic obstructive pulmonary disease شایع ترین عامل مرگ و معلولیت ناشی از بیماری های ریوی است که در بروز آن عوامل میکروبی نقش بسزایی دارد. باتوجه به نقش عفونت کلامیدیا پنومونیه Chlamydia pneumonia در راه اندازی و پیش برد بیماری انسداد ریوی مزمن، این مطالعه با هدف بررسی میزان آنتی بادی سرم علیه عفونت کلامیدیا پنومونیه در بیماران مبتلابه انسداد ریوی مزمن دربیمارستان های شهر تبریز در سال 1396 صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد - 200 بیمار مبتلابه بیماری انسدادی مزمن ریوی شرکت داشتند. تیترهای آنتی بادی کلامیدیا پنومونیه به روش الایزا ELISA تعیین گردید و آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری T-TEST انجام شد. نتایج: میانگین آنتی بادی IgG برابر 94 / 73 درصد و میانگین آنتی بادی IgM برابر 955 / 0 درصد بود. هیچ ارتباطی بین جنس با سطح آنتی بادی، سیگاری بودن افراد، گرفتگی عروق کرونری و میزان آنتی بادی ضدعفونت کلامیدیا پنومونیه مشاهده نشد. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده اگرچه بین عفونت کلامیدیا پنومونیه و بیماری انسداد ریوی مزمن ارتباط معنی داری مشاهده نشد ولیبدلیل اهمیت بیشتر کلامیدیا پنومونیه به عنوان یک پاتوژن مسبب نسبت به سایر عوامل ایجادکننده پیشنهاد می گردد از روشهای اختصاصی تر از جمله تعیین حضور ژنوم باکتری در دو گروه مورد و کنترل استفاده شود.

کلیدواژه ها:

بیماری انسدادی مزمن ریوی ، کلامیدیا پنومونیه ، آنتی بادی