بررسی میزان تأثیر افزودن دوز پایین داکلیزوماب به پروتکل استاندارد در کاهش پس زدن پیوند در بیماران گیرنده کلیه

مقدمه: پیوند کلیه، درمانی انتخابی برای نارسایی مزمن پیشرفته کلیه است. یکی از مهم ترین مشکلات درمانی بیماران، پیشگیری از رد حاد پیوند می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر دوز کم داکلیزوماب در کاهش رد پیوند گیرندگان کلیه از دهنده زنده انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی، در بیمارستان افضلی پور کرمان بر روی 120 بیمار گیرنده کلیه از دهنده زنده انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در 2 گروه 60 نفری قرار گرفتند. گروه شاهد داروهای سیکلوسپورین، مایکوفنولات و پردنیزولون گرفتند. در گروه مداخله داکلیزوماب( mg/kg1) قبل از پیوند و سپس 2 هفته پس از آن نیز به رژیم فوق افزوده شد. وضعیت بیماران حداقل درطول 6 ماه، ازنظر رد پیوند، زمان آن و میزان عوارض، پیگیری شد.نتایج: میزان رد حاد پیوند به طور مشخصی در گروه مداخله کمتر از شاهد بود(6/7% در مقابل 18/3% ،P=0/048 ) بقای 6 ماهه در گروه مداخله 95% در گروه شاهد 85% بود (P=0/029 ) تفاوت معناداری در میزان بقای 6 ماهه پیوند در زنان گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد (97% در مقابل P=0/02، 74% ) ولی در مردان تفاوت معناداری وجود نداشت (94% در مقابل 92%) میزان بروز عفونت در 2 گروه یکسان بود.نتیجه گیری: درمان القایی با دو دوز داکلیزوماب در گیرندگان کلیه پیوندی از فرد زنده، بروز رد پیوند حاد را کاهش، و بقای بیمار را به خصوص در زنان افزایش می دهد و منجر به افزایش عفونت نمی شود.

کلیدواژه ها:

داکلیزوماب ، پیوند کلیه ، رد پیوند