راهبرد های سازگاری در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک؛یک مطالعه کیفی

مقدمه:سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) اثار عمده ای بر ابعاد مختلف بیماران مبتلا دارد. مفهوم توانایی جهت مقابله با بیماری،می تواند در چگونگی ارزیابی افراد از کیفیت زندگی شان حائز اهمیت باشد. بنابراین، درک عمیق چگونگی سازش این بیماران ضروری به نظر می رسد. هدف از پژوهش حاضر، فراهم نمودن درک عمیق راهبردهای سازگاری استفاده شده در بیماران مبتلا به PCOS می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه با رویکرد کیفی و از نوع تحلیلی محتوی است دخت جهت انجام آن، از مصاحبه عمیق با 20 بیمار مبتلا به PCOS که به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند استفاده گردید. نتایج: درون مایه های اصلی به دست آمده از داده ها شامل تراوشات فکری (اعتقادات مذهبی، پارادوکس افکار)، گام های عملی (گام های مثبت مانند در جستجوی اطلاعات و درمان، گام های منفی مانند انفصال و اختفاء) و در کاستی حمایت (حمایت خانواده، حمایت همتایان، حمایت دوستان) بود. نتیجه گیری: بیماران و سازش با PCOS، در ابعاد مختلف زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی شرایط متفاوتی را تجربه می کردند. امینی در سازش مؤثر با این شرایط موفق نبودند و برخی با حمایت دیگران و پشتوانه های اعتقادی و معنوی و روحی مثبت و خوبی سازش یافته بودند.با توجه به شیوع بالای مشکلات جسمانی، روانی و اجتماعی در بین بیماران، تقویت منابع سازگاری و شناسایی موانع تطابق می تواند در کمک به سازگاری این گروه با بیماری و ارتقای سطح کیفیت زندگی آنها مؤثر باشد.

کلیدواژه ها:

سازگاری ، سندرو تخمدان پلی کیستیک ، مطالعه کیفی