بررسی تاثیر اموزش بر مبنای مدل تلفیقی رفتار برنامه ریزی شده و خودکارامدی بر انجام رفتار های ارتقاء دهنده سلامت زنان کارگر در سنین باروری

مقدمه: مدل رفتار برنامه ریزی شده چارچوب مفیدی برای پیش بینی رفتارهای بهداشتی فراهم می نماید. اضافه نمودن خود کارآمدی در مدل رفتار برنامه ریزی شده، عامل مؤثری در پیش بینی رفتار می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مداخله آموزشی بر مبنای (مدل تلفیقی رفتار برنامه ریزی شده و خود کارآمدی) و رفتارهای ارتقا دهنده سلامت زنان کارگر سنین باروری صورت پذیرفت. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی بود. تعداد 70 نفر از زنان کارگر در دو کارخانه لواشک سازی (35 نفر گروه مداخله و 30 و هشت نفر گروه کنترل) به طور تصادفی انتخاب شدند. پرسش نامه معتبر و پایایی (بررسی رفتارهای ارتقا دهنده سلامت زنان کارگر)، ابزار جمع آوری داده ها بود. ابزار یک بار قبل و یک بار بعد از مداخله آموزشی تکمیل گردید. داده ها توسط آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج پیش آزمون نشان داد قبل از مداخله آموزشی در تمامی حیطه ها (نگرش، هنجار فردی، بلکه کنترل رفتار، اثبات کارآمدی، قصد و رفتار) بین گروه مداخله و گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.(فرمول در متن اصلی مقاله) اما بعد از مداخله آموزشی میانگین امتیازات نگرش، هنجار فردی، بلکه کنترل رفتار، خود کارآمدی، قصد و رفتار نسبت به رفتارهای ارتقا دهنده سلامت در گروه مداخله افزایش یافت. همچنین بیشترین تفاوت میانگین در حیطه خود کارآمدی بود. نتیجه گیری: (مدل تلفیقی رفتار برنامه ریزی شده و خود کارآمدی) به عنوان الگوی قابل قبولی جهت طراحی مداخلات و ارتقای رفتارهای ارتقا دهنده سلامت زنان کارگر پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

رفتار ، زنان کارگر ، مدل ، مداخله