تاثیر عوامل فردی و محیطی بر روی عوامل شکل دهنده اشتراک دانش شامل تمایل، قصد و رفتار با نقش تعدیلگر تحصیلات

موضوع اشتراک دانش یکی از چالش های مهم مدیریت دانش می باشد. سازمان ها برای اینکه بتوانند از دانش افراد استفاده کنند باید بتوانند کارمندان را ترغیب به اشتراک دانش کنند. با توجه به نظریه باندارا مبنی بر اینکه عوامل فردی و محیطی و رفتار در ارتباط متقابل با یکدیگر هستند ، در تحقیقات پیشین به تعدادی از متغیرهای مربوط به عوامل فردی و محیطی اشاره شده و از این متغیرها به عنوان عوامل پیش بینی کننده رفتار اشتراک دانش یاد شده است. در این پژوهش عواملی که دارای اهمییت بیشتری بوده شناسایی شد و این عوامل در بخش عوامل محیطی شامل هنجارهای ذهنی، اعتماد و کنترل رفتاری درک شده و در بخش عوامل فردی شامل ادراک لذت بردن از کمک به دیگران ، ادراک از دست دادن قدرت دانش ، پاداش، منافع دو جانبه و ادراک کسب شهرت می باشد. فرایند اشتراک دانش نیز شامل نگرش نسبت به اشتراک دانش، قصد اشتراک دانش و رفتار اشتراک دانش می باشد. در این پژوهش تاثیر عوامل فردی بر روی نگرش و تاثیر عوامل محیطی به عنوان متغیر تعدیلگر بین نگرش به اشتراک دانش و قصد اشتراک دانش و همچنین متغیر تحصیلات به عنوان تعدیلگر بین قصد اشتراک دانش و رفتار اشتراک دانش بررسی شد.

کلیدواژه ها:

اشتراک دانش ، مدیریت دانش ، عوامل فردی ، عوامل محیطی ، تحصیلات