مفاهیم مشترک در شعر شاعران عراقی در تبعید
محل انتشار: پژوهشنامه ادب غنایی، دوره: 16، شماره: 31
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 331
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-16-31_007
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1398
چکیده مقاله:
پدیده تبعید و مهاجرت به دلیل فقدان آزادی عمل و بیان و هم چنین خفقان و استبداد سیاسی _ اجتماعی حاکم بر جامعه اتفاق میافتد. این پدیده در زندگی بسیاری شاعران معاصر عراق، و به تبع آن در ساختار و محتوای آثارشان تاثیر چشمگیری گذاشته است. برخی از این شاعران بخاطر مقابله با مسئله استبداد، مجبور به ترک وطن شدند و در تبعید به بیان آراء و نظریات خویش پرداختند. در این میان، یحیی السماوی و عدنان الصائغ از شاعران معاصر عراقی در تبعید هستند که هر دو به دلیل فشارهای سیاسی موجود در زمان حزب بعث و صدام حسین مجبور به ترک وطن شدند. دوری از وطن در دیدگاه و افکار این دو شاعر پرآوازه، تاثیر درخور توجهی گذاشته به طوری که این تاثیرگذاری هم در محتوا و هم در ساختار شعریشان هویداست. سلاح السماوی و الصائغ زبان شان است که به وسیله آن به مقابله با بیداد و بیدادگران برخاسته و به افشای جنایت های آنان پرداخته اند. مقاله حاضر با روش تحلیلی- توصیفی، اشعار این دو شاعر عراقی را با رویکرد تطبیقی مورد بررسی قرار داده است. نتایج پژوهش نشان میدهد تبعید و دوری از وطن، باعث شکلگیری ساختار و مفاهیم مشابه در اشعار این دو شاعر همچون صراحت و وضوح بیان، یادآوری خاطرات گذشته، بهرهگیری از طبیعت و عشق به وطن شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالاحد غیبی
دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان(نویسنده مسئول)
نسرین حسینی توانا
کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان