اثر سطوح مختلف پروتئین و نوع جیره بر عملکرد تولیدی و اقتصادی جوجه های گوشتی با وزن تقریبی یک کیلو گرم

تحقیقی به صورت آزمایش فاکتوریل 3×3 (سه سطح مختلف پروتئین خام در جیره: توصیه شرکت کاب، 10 و 20 درصد کمتر از آن × سه نوع جیره: جیره اول بر پایه ذرت - کنجاله سویا به عنوان شاهد ، جیره دوم دارای گندم ، جو ، سبوس گندم و پودر پسماند کشتارگاهی طیور که اسیدآمینه های گوگرددار، لیزین و ترئونین کل آن برابر مقادیر کل همین اسیدآمینه ها در جیره اول بود و جیره سوم که مشابه جیره دوم اما اسیدآمینه های گوگرددار، لیزین و ترئونین قابل هضم آن، برابر مقادیر قابل هضم همین اسیدآمینه ها درجیره اول بود) با 9 تیمار و 4 تکرار 10 قطعه ای جوجه در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. طول دوره پرورش 28 روز بود و جوجه ها جیره های آغازین را از 1-10 ، میانی را از 11-24 و جیره پایانی را از 25 تا 28 روزگی به صورت آزاد دریافت کردند. اثر متقابل نوع جیره و سطح پروتئین آن بر ضریب تبدیل خوراک، شاخص تولید، هزینه خوراک به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادی پرنده معنی دار (0/05>P) . به طوری که در جیره های فرموله شده بر اساس اسید آمینه های کل کاهش 10 درصدی پروتئین باعث کاهش معنی دار شاخص تولید و بازده ناخالص اقتصادی ولی افزایش ضریب تبدیل خوراک و هزینه خوراک به اضافه وزن شد درحالی که در جیره های فرموله شده بر اساس اسید آمینه های قابل هضم کاهش 10 در صدی پروتئین، بر خلا ف کاهش 20 درصدی آن اختلاف معنی داری را در شاخص تولید، بازده ناخالص اقتصادی، ضریب تبدیل و هزینه خوراک به اضافه وزن نسبت به گروهی که سطح پروتئین جیره آنها بر اساس توصیه کاب بود، ایجاد نکرد.

کلیدواژه ها:

اسید آمینه قابل هضم ، اسید آمینه کل ، فرمولاسیون جیره ، سطح پروتئین جیره ، مرغ گوشتی ، هزینه خوراک به اضافه وزن