استفاده از نمونه گیری گیبس برای تخمین پارامترهای ژنتیکی صفات رشد در گاو نجدی

هدف از انجام این مطالعه، برآورد اجزای (کو)واریانس و فراسنجه های ژنتیکی و محیطی صفات وزن بدن در سنین مختلف، در گاو نجدی با استفاده از روش آماری بیزی مبتنی بر نمونه گیری گیبس بود. برای برآورد اجزای (کو)واریانس و پارامترهای ژنتیکی، از رکوردهای جمع آوری شده توسط ایستگاه اصلاح نژاد گاو نجدی، واقع در شهرستان شوشتر طی سال های 1370 تا 1389، استفاده گردید. صفات مورد مطالعه در این پژوهش، وزن بدن در سنین مختلف (اوزان تولد، شیرگیری، شش ماهگی، یک سالگی و وزن 18ماهگی) بودند. اثرات عوامل محیطی سال تولد، فصل تولد، جنس گوساله و سن مادر هنگام زایش، روی صفات وزن تولد و شیرگیری معنی دار بودند (05/0> P). وزن های شش ماهگی، یک سالگی و 18 ماهگی نیز بطور معنی داری تحت تاثیر عوامل اثرات ثابت سال و فصل تولد و جنس گوساله بود (05/0> P).  مدل مناسب به دست آمده بر اساس میزان واریانس باقی مانده، برای صفات اوزان تولد، شیرگیری و شش ماهگی، مدل 2 بود که شامل اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم دام و اثرات محیطی دائمی مادری بود. بهترین مدل برای وزن یک سالگی و 18ماهگی مدل 1 بود که شامل اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم دام می باشد. مقادیر وراثت پذیری مستقیم حاصل از نتایج مدل مناسب، برای وزن های تولد، شیرگیری، شش ماهگی، یک سالگی و 18ماهگی به ترتیب برابر، 45/0، 17/0 ، 10/0، 18/0 و 13/0 برآورد شد. برآوردهای پایین وراثت پذیری در این بررسی (به غیر از صفت وزن تولد)، می تواند ناشی از بالا بودن واریانس محیطی باشد. بنابراین از طریق انتخاب فنوتیپی امکان بهبود این صفات کم و پیشرفت ژنتیکی حاصل، زیاد نخواهد بود. در نتیجه، مدیریت خوب و بهبود شرایط محیطی می توانند نقش مهمی در تغییر عملکرد این صفات داشته باشند.

کلیدواژه ها:

پارامترهای ژنتیکی ، صفات رشد ، نمونه گیری گیبس ، گاو نجدی