مطالعه تنوع مورفولوژیک جمعیت های زنبور عسل سراسر ایران بر اساس روش های آماری تجزیه خوشه ای و حداقل واریانس
محل انتشار: مجله تحقیقات دام و طیور، دوره: 4، شماره: 3
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 277
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLR-4-3_006
تاریخ نمایه سازی: 23 تیر 1398
چکیده مقاله:
از آنجاکه صفات فنوتیپی، تنوع ژنتیکی مستقیمی را نشان می دهند، هدف از این مطالعه تنوع موجود در جمعیتهای زنبور عسل که یکی از اهداف مهم در اصلاح نژاد زنبور عسل محسوب میشود، بوده است. بدین ترتیب در پاییز 93 از کلنیهای زنبور عسل 16 استان کشور به طور تصادفی نمونهگیری و جمع آوری گردید. گروهبندی جمعیت کلنیهای مورد بررسی بر اساس صفات کلیدی مورفولوژیک با روش تجزیه خوشهای (PCA) و به روش حداقل واریانس وارد (WARD) مورد مطالعه قرار گرفت. از نتایج بدست آمده مشخص شد صفت طول خرطوم با طول پای جلو و طول پای عقب با همبستگی (68/0)، ایندکس b با قطر شکم با همبستگی (56/0)، و زاویه G18 با زاویه D7 با همبستگی (46/0) و همه این صفات روی بال جلو دارای سطح معنیداری با احتمال(0001/0p< ) داشتند، که تفاوت معنیداری بین زنبوران عسل استانهای مورد مطالعه را نشان میدهد. توده های زنبور عسل 16 استان براساس میانگین دادههای صفات، ضریب تغییرات (طول بال جلو، عرض بال جلو، طول بال عقب، طول خرطوم، طول شاخک، طول پای جلو، طول پای عقب، ایندکسa ، ایندکسb، قطر شکم، زاویه G18، زاویه A4، زاویه D7) به پنج گروه مجزا تقسیم شدند. بر این اساس استانهای البرز، فارس، کردستان، زنجان در گروه یک، استانهای بوشهر، لرستان، آذربایجان شرقی در گروه دوم، استانهای قزوین و همدان در گروه سوم، استانهای کرمان، اصفهان گهکیلویه بویراحمد در گروه چهار و در نهایت استانهای آذربایجان غربی، اردبیل، مازندران و گلستان در گروه پنجم قرار گرفتند. بر این اساس میتوان نتایج آنالیز PCA زنبوران عسل را در کلاستربندی به 5 گروه مجزا دستهبندی نمود. این یافتهها جدایی مورفولوژیک تودههای ایرانی و نژادهای خارجی را میتواند توجیه کند.
کلیدواژه ها: