تحلیل پدیدارشناختی نماد در اندیشه آلفرد شوتز

نماد یکی از اصطلاح­های رایج در حوزه علوم انسانی است که در تحلیل های مربوط به مردم شناسی، روان کاوی، هرمنوتیک و ادبیات به مثابه مفهومی بنیادین به شمار می رود. به همین سبب، بحث درباره جایگاه، اهمیت و ساز و کار درونی نماد در حوزه های متفاوت از مرتبه ویژه­ای برخوردار است. با وجود این، تا جایی که نگارنده کاویده است پژوهشی که به صورت مستقل موضوع نماد را از چشم انداز پدیدارشناسی بررسی کرده باشد، به چشم نمی خورد. بنابراین، پژوهش حاضر در پی آن است تا با تکیه بر آرای شوتز- که در زمینه پدیدارشناسی اجتماعی چهره شناخته ­شده­ای است- تحلیلی درخور به دست دهد. چنین پژوهشی نیازمند بررسی برخی از مبانی نظری شوتز درباره آگاهی، بینافردیت، و مفهوم بازنمایی است؛ مفهومی که وی آن را از هوسرل اقتباس کرده و در تبیین سازوکار نشانه، به معنای عام آن، به کار بسته­است. در پایان این پژوهش، معلوم می شود که تلقی پدیدارشناختی شوتز در باب نماد، پیامدهای نظری خاص خود را دارد.   

کلیدواژه ها:

نماد ، تحلیل پدیدارشناختی ، آلفرد شوتز ، آگاهی ، بینافردیت ، بازنمایی