تحلیل بهینگی خودمانی­ سازی نام های خاص در فارسی معیار

    تحلیل بهینگی خودمانی­سازی نام های خاص در فارسی معیار     علی رضا خان جان [1]   بتول علی نژاد [2]     تاریخ دریافت: 16/11/1389   تاریخ تصویب: 10/10/1391     چکیده   در مقاله حاضر، در چهارچوب نظریه بهینگی، فرایند خودمانی­سازی نام های خاص در فارسی معیار را به لحاظ واج شناختی تحلیل کرده ایم؛ اما صرفا در این سطح، متوقف نمانده و ضمن تلفیق تحلیل واجی با تحلیل اجتماعی- کاربرد شناختی، نظریه بهینگی را در سطح رابط واج شناسی، زبان­شناسی اجتماعی و کاربرد شناسی زبان به کار گرفته ایم. برخلاف نظریه بهینگی کلاسیک که امکان ظهور تنها یک گزینه بهینه را در برون داد فرایند پیش­بینی می کند، یافته­های این تحقیق، احتمال اشتقاق بیش از یک گزینه از درون دادی واحد را تایید می­کنند؛ البته تحلیل این مسئله در قلمرو نظریه بهینگی متعارف، میسر نیست؛ از این روی، در مقاله حاضر، با تعریف محدودیت های اجتماعی- کاربرد شناختی ای ویژه که یا استفاده از صورت های خودمانی نام های خاص را به رعایت سبک زبانی مقید می­کنند و یا اساسا عمل کرد فرایند خودمانی­سازی را به رعایت الگو های ادب در زبان و فرهنگ فارسی موکول می­کنند، بر اهمیت و کارکرد بافت موقعیتی در فرایند خودمانی­سازی تاکید کرده و به تبع آن، سطح پوشش تحلیل بهینگی را تا حوزه­هایی فراتر از دیدگاه های واج شناختی صرف تعمیم داده ایم.     واژه­های کلیدی: نظریه بهینگی، خودمانی­سازی نام های خاص، فارسی معیار، محدودیت های اجتماعی- کاربرد شناختی.   [1] . مدرس پاره وقت دانشگاه جامع علمی- کاربردی؛ [e-mail]   [2] . دانشیار گروه زبان شناسی دانشگاه اصفهان؛ [e-mail]  

کلیدواژه ها:

نظریه بهینگی ، خودمانی­سازی نام های خاص ، فارسی معیار ، محدودیت های اجتماعی ، کاربرد شناختی