زنان در دو دولت: تحلیلی گفتمانی از جایگاه زنان در دولتهای دهه 80 شمسی .شقایق نظرزاده/ علی افخمی
محل انتشار: فصلنامه زبان پژوهی، دوره: 6، شماره: 13
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 395
فایل این مقاله در 31 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLRZ-6-13_006
تاریخ نمایه سازی: 3 دی 1398
چکیده مقاله:
زنان در دو دولت: تحلیلی گفتمانی از جایگاه زنان در دولتهای دهه 80 شمسی شقایق نظرزاده [1] علی افخمی [2] تاریخ دریافت: 2/8/90 تاریخ تصویب:10/2/91 چکیده مقاله حاضر می کوشد با تکیه بر نظریه گفتمان لاکلا و موف به بررسی جایگاه زنان در دو گفتمان سیاسی متمایز دهه 80 شمسی بپردازد. در این راه، نخستین گام، تمایز دو گفتمان سیاسی مطرح این بازه زمانی و تمیز این دو از یکدیگر به زبان نظریه گفتمان است. در این دوره، دو گفتمان اصلاح طلب با دالهای محوری اصلاحطلبی، توسعه سیاسی، آزادی، قانون، جامعه مدنی و اصلاحات و گفتمان محافظهکار رادیکال، با دالهای چهارگانه عدالتگستری، مهرورزی، پیشرفت، تعالی مادی و معنوی و خدمترسانی، حاکم صحن سیاسی ایران بوده اند. بررسی این دالها نشان می دهد که این دو، غیر گفتمانی یکدیگر محسوب می شوند و از این رو، انتظار می رود این تفاوت در عرصههای مختلف هم دیده شود. با بررسی متون، این نتیجه حاصل شد که گفتمان اصلاحطلب با گرایش به تجددگرایی، دال محوری مشارکت زنان را در مفصلبندی خویش دارد که با دالهای خانواده محوری، توانمندسازی و آموزش و آگاهی به حیات گفتمانی خویش شکل می داد. در سوی مقابل، غیر گفتمانی جایگزین، با گرایش به سنتگرایی، گرهگاه خانواده محوری صرف را مرکز قرار داده و با دالهای تعمیق باورهای دینی و حجاب و عفاف و نیز نقش تربیتی زنان، هویت گفتمانی دیگری برای آنان رقم زده است. واژههای کلیدی : نظریه گفتمان، زنان، مفصل بندی، هژمونی، گفتمان محافظهکار، گفتمان اصلاح طلب [1] دکترای زبان شناسی دانشگاه تهران، sh.nazarzadeh@gmail.com [2] استاد و عضو هیئت علمی گروه زبان شناسی دانشگاه تهران ، aafkhami@ut.ac.ir
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شقایق نظرزاده
دانشگاه تهران
علی افخمی
هیئت علمی گروه زبان شناسی دانشگاه تهران