تحلیل انتقادی استعاره عشق در ترانه های فارسی: رهیافتی پیکره ای

پژوهش حاضر به تحلیل گفتمان استعاره­ مفهومی عشق، بر پایه رویکرد پیکره ای تحلیل انتقادی استعاره (Charteris-Black, 2004) در ترانه­های فارسی، با مضامین عاشقانه و اجتماعی می­پردازد. بر این مبنا، این مقاله می­کوشد تا دریابد استعاره­های مفهومی عشق در گفتمان ترانه­ های عاشقانه و اجتماعی چگونه طبقه ­بندی می­شوند و مفهوم ­سازی استعاری عشق در گفتمان های عاشقانه و اجتماعی نیز چه تفاوت­هایی با یکدیگر دارند. حجم نمونه، مشتمل بر 150 ترانه است (75 ترانه در هر ژانر) که با روش­های پیکره­ای و رایانه­ای، از پیکره ترانه­ های فارسی معاصر -که شامل 1000 ترانه (177377 واژه) است، (Amiri, 2016) انتخاب شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که در 219 مورد کاربرد استعاری عشق، استعاره های هستی شناختی (119 مورد)، ساختاری (98 مورد) و جهتی (2 مورد) به ترتیب بیشترین تا کمترین رخ داد را داشته اند. همچنین دو کلید مفهومی عشق وحدت است و عشق نیرو است شناسایی گردیدند. میزان رخ داد انواع استعاره های مفهومی عشق، در ترانه های عاشقانه در کلید استعاری عشق وحدت است، در تمامی موارد بیشتر از ترانه های اجتماعی به دست آمد. در کلید مفهومی عشق نیرو است، رخ داد استعاره های مفهومی [عشق انگیزه / عذاب / درمانگر است] در ترانه های اجتماعی بیشتر از ترانه های عاشقانه بود. یافته­ های به­ دست­ آمده از آزمون آماری یومان ویتنی بر داده­های پژوهش، نشان داد که تفاوت رخ داد استعاره های عشق سوزاننده، انگیزه و سفر گیاه است و نیز کلید استعاری عشق وحدت است، در دو گفتمان در سطح P

کلیدواژه ها:

استعاره عشق ، ترانه های فارسی ، تحلیل انتقادی ، تحلیل پیکره ای