قصه شناسی نوش آفرین نامه
محل انتشار: فصلنامه جستارهای نوین ادبی، دوره: 44، شماره: 2
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,077
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLSS-44-2_004
تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1396
چکیده مقاله:
نوش آفرین نامه، داستان عامیانه منثوری در شرح عشق شاهزاده ابراهیم فرزند جهانگیرشاه، پادشاه چین و دلاوری های او برای رسیدن به معشوق خود، نوش آفرین گوهرتاج، دختر پادشاه دمشق است. ویژگی های سبکی بسیاری از داستان ها یا رمانس های عاشقانه سنتی و عامیانه را در این داستان می توان دید؛ ازجمله جنبه های شگفت آوری چون خرق عادت ها، انسان ها، جانوران، گیاهان، موجودات، مکان ها و اشیای شگفت انگیز، طرح مدور، گزاره های قالبی، استفاده از اشعار و ضرب المثل ها، کنایات و اغراق ها. زبان و بیان این داستان، نیمه ادبی است. نثر آن به شیوه نثر دوران قاجار است و کهنگی آثار دوره صفویه را ندارد. افعال وصفی و عبارات عامیانه فراوانی در آن دیده می شود. بن مایه های مهم داستان های عامیانه و عیاری در داستان دیده می شود. این داستان و داستان شیرویه نامدار، الگوی داستان گویی نقیب الممالک در نوشتن داستان امیر ارسلان بوده است. این مقاله ضمن معرفی و تحلیل ابعاد گوناگون ساختاری و محتوایی داستان نوش آفرین گوهرتاج، به بیان نمونه هایی از تاثیرپذیری داستان امیر ارسلان نامدار از آن می پردازد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن ذوالفقاری
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس تهران
بهادر باقری
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت معلم تهران
صدیقه مهرانفر
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت معلم تهران