ویژگی های اقلیمی در داستان نویسی آذربایجان

در حوزه داستان نویسی اقلیمی و روستایی آذربایجان تا انقلاب اسلامی که محدوده ی زمانی این پژوهش است، غلامحسین ساعدی، صمد بهرنگی، بهروز دهقان و ناصر شاهین پر اقلیمی نویسان این حوزه هستند. توجه به باورها و سنت های بومی، بازآفرینی وقایع تاریخی منطقه، اقتباس از حماسه ها، قصه ها و افسانه های عامیانه ی بومی، تک نگاری ها و ثبت آداب و رسوم منطقه آذربایجان، نام گذاری های ترکی و بومی شخصیت های داستانی، تمرکز بر نشان دادن و برجسته کردن فقر معیشتی و فرهنگی روستاییان و برانگیختن کینه ی انقلابی مخاطب، از جمله مسایل و ویژگی های مشترک اقلیمی در داستان های اقلیمی نویسان آذربایجان است. وجود این ویژگی های مشترک در داستان ها، حاکی از آن است که حوزه ی داستان نویسی اقلیمی آذربایجان در کنار سایر حوزه ها از هویت مستقل و متمایزی برخوردار است. نگارنده در این مقاله می کوشد ضمن نقد برخی نظرات پیشین درباره ی داستان نویسی اقلیمی آذربایجان، به معرفی داستان های اقلیمی این حوزه از منظری توصیفی انتقادی بپردازد و نشان می دهد که ویژگی های شاخص اقلیمی آذربایجان چیست که آن را از سایر اقلیم ها متمایز کرده است.

کلیدواژه ها:

داستان ، اقلیم ، داستان اقلیمی ، آذربایجان ، ویژگی های اقلیمی