ستی و بازتاب آن در ادب فارسی
محل انتشار: فصلنامه جستارهای نوین ادبی، دوره: 41، شماره: 1
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 388
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLSS-41-1_003
تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1396
چکیده مقاله:
ستی واژه ای است سانسکریت به معنی عفیف و پاکدامن و در اصطلاح به معنی زنی است که طی آداب خاصی خود را در فراق همسر درگذشته اش می سوزاند و به معنی خود این مراسم نیز به کار رفته است. سابقه شکل گیری آن به 1000 تا 500 سال پیش از میلاد برمی گردد و در سال 1829 ممنوع اعلام شد. شاعران پارسی زبان به ویژه آنان که در دیار هند می زیستند، از این سنت هندویی استفاده کرده و منظومه هایی سوزناک و پراحساس آفریده اند. در این مقاله آیین ستی و بازتاب آن در ادبیات فارسی مورد بررسی قرار می گیرد.
نویسندگان
علی اصغر باباصفری
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
غلامرضا سالمیان
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی