تحلیل رمان فریدون سه پسر داشت بر اساس منطق گفتگویی باختین

جریان سیال ذهن، بازگشت به گذشته و به نقد کشیدن آن، حضور شخصیتهای تاریخی، بینامتنیت، درگیر شدن خواننده با متن، تاکید بر بینهایت بودن معنا و عدم قطعیت از ویژگیهای رمانهای پسامدرن است که امکان گفتگوی این آثار را با دیگر متون فراهم میکند. عباس معروفی در مجموعه آثار خود مانند پیکر فرهاد، سمفونی مردگان، سال بلوا،فریدون سه پسر داشت و غیره به اصول داستانی پستمدرنیسم به ویژه بینامتنیت پسامدرنیگرایش داشته است. پژوهش حاضر، بر مبنای نظریه منطق گفتگویی به تحلیل رمان فریدون سه پسر دا شت با دا ستان پاد شاهی فریدون در شاهنامه پرداخته ا ست. نتیجه این تحلیلنشان میدهد که در این رمان، نویسنده با بهرهمندی از برخی مولفههای پسامدرن بهساختارشکنی و نقیضهپردازی از روایت اسطورهای فریدون در شاهنامه روی آورده است. وی از خلال دلالتهای معناشناختی و ارزشی جدید، کارناوالگرایی و دورگه کردن سخنشاهنامه، جدال همیشگی بشر بر سر تصاحب قدرت را به تصویر میکشد و جامعهپدرسالار و مردسالار ایران را مورد انتقاد قرار میدهد.

کلیدواژه ها:

منطق گفتگویی ، باختین ، شاهنامه ، فریدون سه پسر داشت ، عباس معروفی