ارزیابی رابطه مراحل رویش دندانی و مراحل بلوغ اسکلتال به روش بررسی ستون مهره های گردنی

مقدمه: تعیین زمان درمان یک بخش اساسی در طرح ریزی درمان ارتودنسی است. سن اسکلتی یک شاخص استاندارد است که در تعیین زمان مناسب درمان مورد استفاده قرار می گیرد. از طرف دیگر برای شروع درمان، بررسی نتایج درمانی و یا مقایسه نتایج درمان زودهنگام و دیرهنگام در کلینیک، فازهای دندانی (Deciduous, Early mixed, Late mixed, Permanent) مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به این موضوع و عدم وجود تحقیقات مشابه در کودکان و نوجوانان ایرانی، این تحقیق با هدف تعیین رابطه مراحل رویش دندانی و بلوغ اسکلتال در نژاد ایرانی به روش بررسی ستون مهره های گردنی انجام پذیرفت. مواد و روش ها: رادیوگرافی سفالوگرام و پانورامیک 200 بیمار شامل 100 پسر و 100 دختر مورد استفاده قرار گرفت.فازهای دندانی با روش Vander Linden و مراحل بلوغ استخوانی توسط روش بررسی ستون مهره های گردنیتعیین گردید. همبستگی دو روش توسط آنالیز آماری Spearman’s rho و همچنین تست های تشخیصی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: همبستگی مراحل بلوغ استخوانی مهره های گردنی و فازهای دندانی براساس آزمون Spearman s rho، 755/0 به دست آمد که نشانگر رابطه نسبتا قوی بین فازهای دندانی و مراحل بلوغ استخوانی مهره های گردنی بود (001/0P<). فاز دندانی Early mixed ارزش تشخیصی بالایی برای شناسایی مرحله Prepubertal نشان داد. هیچیک از دو فاز Late mixed و Early permanent شاخص ارزشمندی برای تعیین ظهور جهش رشدی بلوغ (CS3) نبودند. نتیجه گیری: در مقایسه با شاخص بلوغ اسکلتال قابل اطمینان مثلبررسی ستون مهره های گردنی، فازهای دندانی در تشخیص جهش رشدی وابسته به بلوغ، عملکرد ضعیفی از خود نشان دادند.

کلیدواژه ها:

مراحل رویش دندانی ، بلوغ اسکلتال ، روش بررسی ستون مهره های گردنی