تاثیر چای سبز در کنترل و کاهش بیماری های پریودنتال و پوسیدگی دندان - یک مرور نظام مند

مقدمه: چای سبز با اجزای شیمیایی فعال خود دارای خواص دارویی متنوعی از جمله آنتی اکسیدان، ضدالتهاب و ضدباکتری می باشد. اثرات بالقوه حفاظتی چای سبز بر سلامت دهان می تواند به دلیل وجود کاتچین و فلوراید موجود در آن وابسته می باشد. هدف از این مطالعه مرور نظام مند تحقیقات در دسترس برای ارزیابی اثر محصولات چای سبز بر کنترل و کاهش ژنژیویت ناشی از پلاک و پوسیدگی دندانی می باشد.                 مواد و روش ها: این مطالعه در قالب مرورنظام مند مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی موجود در پایگاه های داده ای PubMed، Iranmedex، GoogleScholar و Cochrane بود. مقالات بر اساس چک لیست های ارزیابی نقادانه بررسی شده و انتخاب شدند. پایان نامه های عمومی و تخصصی دندانپزشکی و داروسازی نیز بررسی گردیدند. شرکت کنندگان افراد سالم بدون بیماری سیستمیک و شدید پریودونتال بودند و مداخلات مصرف چای سبز به شکل دهان شویه، مصرف روزانه چای سبز، آدامس و به صورت مصرف موضعی بود. پیامدهای کاهش پلاک،پوسیدگی، خونریزی هنگام پروب کردن، عمق پاکت و از دست رفتن چسبندگی، شمارش استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل و تغییر ترکیبات بزاق بررسی شد. یافته ها: در نتایج جست و جو، از 94 مقاله PubMed، 112 مقاله Google، 124 مقاله Iranmedex بعد از بررسی نقادانه تعداد مقالات انتخابی به 8 عدد کاهش یافت. نتایج مطالعات در قالب دو گروه پوسیدگی و بیماری های پریودونتال تقسیم بندی و ارائه شدند. نتیجه گیری: چای سبز می تواند تاثیر مثبتی در سلامت دهان از طریق کاهش بروز پوسیدگی و بیماری پریودونتال داشته باشد. معیارهای بکار رفته در مطالعه بیماری های پریودونتال از لحاظ بالینی باارزش تر بود و بررسی تاثیر چای سبز بر پوسیدگی دندانی نیازمند مطالعات طولانی تر می باشد.

کلیدواژه ها:

پوسیدگی دندان ، چای سبز ، پریودنتیت ، ژنژیویت ، مرور نظام مند