تخمین حداکثر دوران انتهایى تیر در قابهاى خمشى بتن آرمه با استفاده از پالس معادل حرکات نزدیک گسل

رویدادهاى لرزهاى اخیر نظیر زلزله هاى نورتریج کالیفرنیا در سال 1994، کوبه ژاپن در سال 1995، ازمیت ترکیه در سال 1999 و بم ایران در سال 2003 اثرات مخربی بر تاسیسات زیربنایی شهرها داشته است. در همه زلزله هاى یاد شده، سلگ مسبب، دقیقا در مجاورت مراکز پرجمعیت شهرى واقع شده بود. مشاهدات نشان داده است که رکوردهاى ثبت شده در نواحی نزدیک گسل و رکوردهاى حرکات دور از گسل تفاوتهاى مهم و اساسی دارند. این حرکات میتوانند شامل پالسهاى بزرگ سرعت و تغییرمکان باشند که پتانسیل تخریب سازهاى قابل توجه اى دارند. این تفاوت در تاریخچه هاى زمانی سرعت و تغییرمکان دیده میشود، که متاثر از دو اثر راستاپذیرى شکست و گام پرتابی است. بعد از مشاهده اثرات مخرب حرکات نزدیک گسل توجه گستردهاى به شبیهسازى و مدلسازى حرکات نزدیک گسل و مطالعه پاسخ سازهاى به حرکات پالسگونه شد. یکی از جدیدترین این مدلها مدل ریاضیاتی واعظ و همکاران میباشد. در این تحقیق حداکثر دوران انتهایی تیر در قابهاى خمشی بتن آرمه با استفاده از این رابطه ریاضی از پالس معادل حرکات نزدیک گسل با پاسخ متناظر از رکورد واقعی مورد ارزیابی قرار میگیرد. براى همین منظور 3 قاب بتنآرمه یک دهانه 6، 12 و 15 با سه سطح شکلپذیرى 1، 2 و 4 با ارتفاعهاى متفاوت یکبار تحت رکوردهاى واقعی و بار دیگر تحت پالسهاى معادل متناظر آنالیز شده است. با توجه به نتایج مشخص شد که پالس معادل توانایی بالایی در پیشبینی پارامترهاى مهندسی نظیر توزیع تغییرمکان نسبی طبقه در ارتفاع و حداکثر دوران انتهاى تیر براى قابها دارد.

کلیدواژه ها:

حرکات نزدیک گسل ، حرکات راستاپذیرى پیشرونده و پسرونده ، پاسخ سازه اى