تحلیل سوانح­ العشاق از دیدگاه من استعلایی پدیدارشناختی

  متون ادب فارسی به سبب برخورداری از تنوع وگستردگی فراوان از دیرباز توجه منتقدان را به خود معطوف داشته است. در این میان، سوانح احمد غزالی از دو جهت، یکی به دلیل نظریه­پردازی های معرفت­شناسانه و دیگر نوع نگاه مولف به توصیف پدیدارهایی چون عشق، عاشق و معشوق، از وجهه معرفتی بالایی برخوردار است؛ پژوهش حاضر روش نقد پدیدارشناختی رابا توجه به یکی از دغدغه های اصلی خود که رسیدن به التفات و طلبگاهی منحصرا عرفانی و نیز ارائه پاسخی برای چگونگی ارتباط میان آگاهی با مساله فناست، در تحلیل رخدادهای معرفتی سوانح به کار گرفته است.   روش انتقادی این مقاله، پدیدارشناسی استعلایی است تا با اتکا به تحلیل آن، از کیفیت ظهور رخداد آگاهی و من استعلایی ، موضوع را به تعبیر سوانح از طلبگاه عرفان قرن ششم ارزیابی، و اهمیت انتخاب عشق را در ایجاد و تکوین فرایند آگاهی بیان کند. دستاورد عملی این مقاله، معرفی عینی یک الگوی کاربردی به منظور بررسی فرایند معرفت شناسی در حوزه ادبیات عرفانی است. 

کلیدواژه ها:

آگاهی ، پدیدارشناسی ، سوانح ، عشق ، غزالی ، من استعلایی