تمثل به شعر متنبی

از اواخر قرن پنجم هجری و اوایل قرن ششم، به تدریج تحولی در نثر فارسی پدید آمد و نویسندگان به نثر مصنوع و فنی گرایش پیدا کردند و بنای کار خود را در نویسندگی بر آرایش سخن و استفاده فراوان از ابیات و مصاریع و امثال به تازی گذاشتند، بی آنکه حد و مرزی برای این کار قایل شوند، غافل از این نکته بسیار مهم که به قول مولوی: سخن را چون بسیار آرایش می کنند، مقصود فراموش می شود .