صوفیان سعودی: مصالحه میان وهابیان و متصوفه در حجاز (1925-1940)
محل انتشار: دو ماهنامه آینه پژوهش، دوره: 25، شماره: 2
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 418
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMR-25-2_003
تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1396
چکیده مقاله:
دندراویه یکی از طریقت های برآمده از سنت ادریسی بود که پس از مرگ سرسلسله آن، احمد بن ادریس فاسی، در گونه های مختلف درجهان اسام بسط یافت. نویسنده در مقاله حاضر به دنبال نشان دادن این مسیله است که گرچه دشمنی وهابیان با تصوف قادری امری غیر قابلانکار بوده، اما فرقی همچون دندراویه پس از فتح حجاز توسط آل سعود به حیات و اشاعه آموزه های خود ادامه داده اند. وی در پی پاسخ به اینسوال است که چرا تنها دندراویه توانست پس از تسلط دولت سعودی بر حجاز، به فعالیت خود ادامه دهد. یکی از مفاهیم مورد تاکید نویسنده دراین مقاله آن است که درک از وهابیت بر مبنای سلسله وقایعی که منجر به فتح حجاز توسط نیروهای سعودی در دهه های 1920 و 1930 شد، باآنچه در ساحت اندیشه رخ داده کمی متفاوت است. وی قبل از نگاه دقیق به ویژگی های خاص فرقه احمدیه، به تبیین وضع تصوف در عربستانسعودی و نوع مواجهه عبدالعزیز با تصوف می پردازد. از این رو، نیم نگاهی به روابط مابین خاندان سعود و ساختار مذهبی وهابی دارد.
کلیدواژه ها:
دندراویه ، سنت ادریسی ، صوفیان سعودی ، وهابیان ، متصوفه ، حجاز ، آل سعود ، تصوف ، دولت سعودی ، فرقه احمدیه ، فرق صوفی ، عربستان سعودی
نویسندگان