اخلاق اداری

علم اخلاق به عنوان علم و آیین و نرم افزار آداب دانی و اخلاق مندی و علم چگونه زیستن (مطهری، 1362) و تعیین بایدها و نبایدها و صدور احکام خوب و بد نسبت به رفتارهای آگاهانه و مختارانه ی آدمیان (سروش، 1376)، همواره در فرهنگ های گوناگون در محضر پیشینیان و پسینیان خداوندگاران دین و اندیشه جایگاهی ویژه داشته است. به عنوان نمونه باید یاد کرد از سخن رسول گرامی اسلام (ص) که فرمود: من برای کامل کردن مکارم اخلاقی فرستاده شدم (335:1375). اخلاق جدا از بنیادهای نظری اش با داشتن کارکردهای جامعه شناسانه و روان شناختی کارروا، به مثابه ی نماد، داور، روش، دورنما و دیدگاه عمل کرده و در اعتماد سازی و ایجاد همبستگی در میان افراد جامعه و دولت ها آبشخوری توان گر بوده است. هر چند آن در مقام شرحه شرحه شدن، شمولیت، بازگویی و بازنمودگی پیهم چالش و فرانمود است و در پیشگاه اندیشگی متفکران که سعی مستمر در پژوهشیدن آن داشته اند خویی نپذیرنده و ناشناسنده دارد و به گاه هر تصمیم خرد یا کلان و ارایه ی پاسخ به پرسشهای مطرح(از قبیل این که آیا گرفتن آن یا این تصمیم، خوب است یا بد درست است یا نادرست ) دیریاب و سهل و ممتنع می نمایاند. نوشتار حاضر با توجه به اهمیت و ورود اخلاق به عرصه ی سازمان های دولتی و نیز به ضرورت به سر بردن در عصر بحران اخلاقی و کاهش شدید اعتماد مردم نسبت به رعایت جنبه های قانونی و اصول اخلاقی توسط مدیران و سازمان ها جستار گونه ای است درباره ی اخلاق و سازمان. و علاوه بر کاویدن نگرش ها و ضرورت های  آن، تلاش کرده است تا ابعاد مدیریت  اخلاق و زیرساخت اخلاقی(نرم افزار و سخت افزار درونی سازی و ارتقای اخلاقیات که به گونه ای نظام مند، مجموعه عوامل تاثیر  گذار و کنترل کننده ی رفتارهای غیر اخلاقی را می نمایاند) را بویژه برای بخش خدمات عمومی بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

اخلاق اداری ، افت اخلاق ، اخلاق