تاثیر سرمایه روان شناختی بر پذیرش دورکاری

هدف از این مقاله بررسی تاثیر سرمایه روان شناختی بر پذیرش دورکاری توسط کارمندان می باشد. روش این تحقیق از جهت هدف کاربردی و از نوع توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق، کارمندان واحدهای ستادی وزارت صنعت، معدن و تجارت است که در آن واحدها دور کاری انجام می شود؛ در این تحقیق برای نمونه گیری، از گروه دورکاران به علت تعداد محدود آن ها از روش سرشماری و برای نمونه گیری از گروه غیر دورکاران از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. با توجه به این که تعداد دورکاران 97 نفر بود، سعی شد بین همه آنان پرسشنامه توزیع شود که از این تعداد 84 پرسشنامه معتبر شناخته شد؛ از طرف دیگر با توجه به تعداد 290 نفری نمونه غیردورکار، 330 پرسشنامه توزیع شد که فقط تعداد 266 پرسشنامه معتبر شناخته شد. ضمنا روایی وپایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تاییدی مورد پذیرش قرار گرفت و داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، آزمون معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSS و LISREL مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که سرمایه روان شناختی کارمندان بر پذیرش دورکاری تاثیر می گذارد. هم چنین مشخص شد که از بین ابعاد سرمایه روان شناختی فقط دو بعد امیدواری و خوش بینی بر پذیرش دورکاری موثرند.

کلیدواژه ها:

سرمایه روان شناختی ، خودکارآمدی ، امیدواری ، خوش بینی ، پذیرش دورکاری