بررسی رابطه بین یادگیری خود تنظیمی و انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر دبیرستانی استان قم

هدف پزوهش حاضر بررسی رابطه بین متغیر یادگیری خودتنظیمی، انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان بوده است. خودتنظیمی از نظر فراشناختی موجب تلاش، سازماندهی و انعطاف پذیری بیشتر میشود، بر میزان استرس و اضطراب افراد هنگام فعالیت تاثیر می گذارد رفتار به خاطر نتایج آن حفظ می شود ، تقویت های بیرونی معیارها و اهداف ، عامل انگیزشی برای اعمال و رفتار می شود و میزان انگیزه پیشرفت دانش آموزان را بالا می برد.جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان رشته علوم تجربی استان قم در سال تحصیلی 1390-91 حدود 21679 نفر که، شامل 100 واحد آموزشی دبیرستان بوده است. حجم نمونه 194 دانش آموز دختر سال سوم تجربی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین مناطق( 1 و 2 و 3 و 4)بود. با توجه به هدف و ماهیت موضوع از روش تحقیق همبستگی استفاده و برای جمع آوری داده ها از آزمون مقیاس خود تنظیمی14 سوالی بوفارد و برای مقیاس انگیزش پیشرفت تحصیلی مقیاس لیکرت استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام گردید. ضریب همبستگی چندگانه متغیر باقیمانده در تحلیل رگرسیون با متغیر وابسته 0/283 درصد و ضریب تعیین خالص 0/08 درصد میباشد نتیجه اینکه بین پیشرفت تحصیلی و یادگیریخودتنظیمی رابطه مثبت و معنادار(r =0/28 )و همچنین بین زیرمقیاسهای یادگیری خود تنظیمی (فراشناختی) (r =0/22)،(شناختی) (r =0/26) با انگیزه پیشرفت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودتنظیمی ، انگیزه پیشرفت تحصیلی ، شناخت ، فراشناخت ، کنترل