اثربخشی آموزش مداخله روان شناسی مثبت گرا بر ارتقاء عملکرد کارکردهای اجرایی ( انعطاف پذیری، بازداری و حافظه فعال ) دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تبریز

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخش آموزش مداخله روانشناسی بر ارتقاء عملکرد کارکردهای اجرایی ( انعطاف پذیری، بازداری و حافظه فعال) دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تبریز بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دانشجویان دانشکده روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز بودند که تعداد 40 نفر از این افراد به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند آنگاه از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. مداخله روانشناسی مثبت گرا طی 10 جلسه 90 دقیقه ای بر روی شرکت کنندگان گروه آزمایش انجام شد، در حالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسات آموزشی گروه آزمایشی، از افراد هر دو گروه مجددا پس آزمون گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی، آزمون سنجش ظرفیت حافظه فعال و تست کامپیوتری استروپ استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس آنالیز شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مداخله روانشناسی مثبت گرا بر ارتقاء عملکرد کارکردهای اجرایی ( انعطاف پذیری، بازداری و حافظه فعال) دانشجویان اثربخش است. در نتیجه می توان از روش آموزش مداخله روانشناسی مثبت گرا به عنوان روشی کارآمد برای ارتقاء عملکرد کارکردهای اجرایی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

مداخله روان شناسی مثبت گرا ، کارکردهای اجرایی ، انعطاف پذیری ، بازداری ، حافظه فعال ، دانشجویان