پیش بینی امید به زندگی بر اساس بهزیستی روانشناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتاردلبستگی در روابط زناشویی در زنان نجات یافته از خودسوزی (مطالعه موردی زنان متاهل ایلام)

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی امید به زندگی بر اساس بهزیستی روانشناختی، حمایت اجتماعی ادراکشده و رفتار دلبستگیدر روابط زناشویی در زنان نجات یافته از خودسوزی (مطالعه موردی زنان متاهل ایلام) بود. روش پژوهش توصیفی و از نوعهمبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان متاهل نجات یافته از خودسوزی شهر ایلام در سال 1398-1397 بودند. حجمنمونه 170 نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاپاکینگ و فیدل (2007) و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و بهپرسشنامه های امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، بهزیستی روانشناختی ریف (1989)، حمایت اجتماعی زیمت، داهلم،زیمت و فارلی (1988) و دسترسی پذیری، پاسخگویی و همدم طلبی سندبرگ، بوسبی، جانسون و یوشیدا (2012) پاسخ دادند.داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بینبهزیستی روانشناختی، حمایت اجتماعی ادراکشده و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی با امید به زندگی رابطه معنی داری وجوددارد (P<0/01). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد واریانس امید به زندگی به وسیله بهزیستی روانشناختی، حمایتاجتماعی ادراک شده و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی تبیین می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بهزیستیروانشناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی سهم معنادار در پیش بینی امید به زندگی زناننجات یافته از خودسوزی دارند.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، بهزیستی روانشناختی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، رفتار دلبستگی در روابط زناشویی