مروری بر شناسایی غیرمخرب عیوب در مواد مرکب پایه پلیمری تقویت شده با الیاف

محدودیت هایی نظیر عدم قابلیت بازرسی کامپوزیت ها در روش های معمول و سنتی آزمون غیرمخرب، سبب توسعه روش های نوینی چون روش حرارت نگاری و برشنگاری دیجیتالی در سالیان اخیر گشته که امکان بازرسی عیوب را بدون تماس با نمونه کامپوزیتی و بصورت تمام میدانی را میسر می سازد. در این مقاله روش های نوین به همراه روش های سنتی بدست آمده از مطالعات پیشین مورد بررسی قرار گرفته و به ویژگی اساسی روش های نوین در اندازه گیری غیر تماسی عیوب بصورت مشتق جابجایی خارج صفحه ای (کرنش) و گرادیان دمایی اشاره شده است. نتایج نشان دهنده این است که در روش برشنگاری شرایط و میزان بارگذاری، نوع عیب، اندازه برش و جنس ماده مورد بازرسی در تخمین اندازه و عمق عیب تاثیر دارند. همچنین در روش حرارت نگاری اختلاف فاز بین نواحی سالم و معیوب با افزایش فرکانس تحریک حرارتی تا حد معینی افزایش می یابد و از این آنالیز جهت تعیین بهینه فرکانس برای شناسایی عیوب استفاده می شود. از اختلاف فاز امواج می توان برای تعیین عمق عیوب استفاده نمود. علاوه بر این، بدلیل ماهیت غیر تماسی و غیر مستقیم روش های مذکور، اندازه گیری عیوب، تعیین صحیح نوع، اندازه، عمق و موقعیت عیوب همواره با درصدی خطا همراه بوده است. در نتیجه استفاده از روش سریع و موثر حرارت نگاری مادون قرمز در تعیین نتایج آزمون شکست نمونه ها و روش ترموگرافی سونیک جهت ارزیابی شبه کمی عیوب ناشی از ضربه و تلفیق دو روش حرارت نگاری مادون قرمز و برشنگاری جهت بازرسی جامع قطعات کامپوزیتی به جای روش های سنتی چون تست فراصوتی پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت پایه پلیمری تقویت شده با الیاف ، آزمون غیر مخرب ، برشنگاری ، حرارت نگاری ، ترموگرافی سونیک