ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های خلر با استفاده از نشانگرهای نیمه تصادفی ISJ

خلر (Lathyrus sativus L.)، یکی از مهم ترین گیاهان زراعی و علوفه­ای دنیاست که به علت پروتئین و لایسین بالا گیاهی شناخته شده است. به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی 33 ژنوتیپ خلر، از 20 نشانگر نیمه­تصادفی اینترون-اگزونی یا ISJ استفاده شد. استخراج DNA با روش CTAB صورت گرفت. اطلاعات حاصل از آغازگرهای ISJ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از مجموع باند­ها، 77­% باندها مربوط به آغازگرهای ET و 81­% مربوط به آغازگرهای IT چند شکل بودند. نتایج نشان داد که متوسط تعداد باند چند شکل به ازای هر آغازگر 95/3 عدد بود و بیشترین میزان اطلاعات چند شکلی و شاخص نشانگر را مربوط به آغازگر ET18-6 بود. بر اساس محاسبه ضریب تشابه جاکارد، محدوده تشابه ژنوتیپ­ها از 42/0 تا 89/0 متغیر بود. تجزیه گروه بندی بر اساس روش UPGMA صورت گرفت و براساس دندروگرام بدست آمده و در ضریب تشابه 70/0، ژنوتیپ­ها به پنج گروه اصلی تقسیم شدند. نتایج تجزیه به مختصات اصلی نشان داد که سه مولفه اول در مجموع 65/74 درصد از کل واریانس را توجیه نمودند که بیانگر پراکنش محدود این نشانگرها در سطح ژنوم این گیاه می­باشد. این تحقیق اولین گزارش از کاربرد نشانگر ISJ در گیاه علوفه­ای مهم خلر در دنیا می باشد که امید می رود در توسعه اصلاح ملکولی این گیاه موثر واقع گردد.

کلیدواژه ها:

گروه بندی ، خلر ، نشانگر ISJ ، مختصات اصلی