رابطه توسعه تجارت خارجی و شدت انرژی در اقتصاد ایران با تاکید بر اثرات مقیاس، ترکیبی و تکنیکی

گسترش تجارت خارجی بسته به شرایط ساختاری و ماهیت اقتصادی کشورها، اثرات مهمی بر شدت انرژی دارد. در تحقیق حاضر اثر مقیاس (تغییر حجم اقتصاد)، اثر ترکیبی (تغییر ساختار فعالیتهای اقتصادی) و اثر تکنیکی (تغییر بهره وری) ناشی از تجارت بر شدت انرژی در اقتصاد ایران،به عنوان یکی از شاخصهای مهم اقتصادی زیست محیطی، مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور مدل تجربی پژوهش مطابق نظریه اقتصادی با استفاده از روش خودرگرسیون برداری ساختاری در دوره 1392-1353 مدل سازی شد. نتایج حاصل از برآورد مدل نشان میدهد که اولا توسعه تجارت اثر مقیاس و اثر ترکیبی مثبت بر شدت انرژیایران دارد اما اثر تکنیکی آن منفی استثانیا. اندازه اثر تکنیکی از برآیند دو اثر دیگر بزرگتر است. طبق نتایج تحقیق، افزایش حجم تجارت خارجی در اقتصادایران با انرژی بری بیشتر همراه نشده و حتی شواهدی از کاهش شدت انرژی از کانال بهبود بهره وری کل عوامل تولید (به عنوان شاخصی از تغییرات فنی) وجود دارد. بنابراین، توسعه تجارت خارجی درایران انرژی اندوز ارزیابی میشود.

کلیدواژه ها:

شدت انرژی ، شدت تجارت ، آزادسازی تجاری ، خودرگرسیون برداری ساختاری