بررسی رابطه بین بار کار فکری و خستگی در رانندگان اتوبوس شهری

مقدمه: حوادث رانندگی یکی از دلایل اصلی نگرانی در کلیه کشورها به شمار میآیند. بار کار فکری در واقع سطحی از منابع توجه مورد نیاز است که معیارهای عملکرد ذهنی و عینی را محقق میسازد و تحت تاثیر مطالبات وظیفه، حمایت بیرونی و تجربه پیشین است. به بار کار فکری به عنوان یکی از مهمترین دالیل حوادث حمل و نقل و محیط کار معرفی شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی بار کار فکری و رابطه آن با خستگی در رانندگان اتوبوس شهری تعیین شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، مقیاس بار کار فکری TLX-NASA و مقیاس خستگی Perelli-Samnتوسط 104 نفر از رانندگان حرفهای اتوبوس درون شهری تکمیل گردید. آمارهای توصیفی و تحلیل همبستگی و رگرسیون به منظور پردازش دادهها به کار رفت.یافتهها: بار کار کلی بیشترین همبستگی را بار کار فیزیکی )551/5 > P ،73/5 = r ،)بار کار فکری )551/5 > P ،68/5 = r )و فشار زمانی )551/5 > P ،08/5 = r )داشت. خستگی کلی درک شده توسط رانندگان بیشترین همبستگی را با )r= 5/21 ،P > 5/551( فکری بارکار و( r = 5/24 ،P > 5/551( زمانی فشار(، r = 5/42 ،P > 5/551( ناکامی سطحداشت.نتیجه گیری: بار کار فکری، بار کار فیزیکی و فشار زمانی مهمترین مولفههای تعیین کننده بار کار کلی و خستگی درک شده توسط رانندگان اتوبوس به شمار میروند. یک برنامه فراگیر مداخلهای شامل چرخش شغلی، برنامه ریزی سفر و کار- استراحت و ترک سیگار به منظور بهبود وضعیت بارکارفکری و خستگی رانندگان پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

بار کار فکری ، خستگی ، راننده اتوبوس شهری