مصرف انرژی و توسعه پایدار در ایران

طی دهه های اخیر، انرژی در کنار سایر عوامل تولید نقش تعیین کننده ای در رشد اقتصادی کشورها داشته است و اهمیت آن همچنان روبه افزایش است. مفهوم توسعه پایدار انرژی نیز در این راستا با توجه به میزان مصرف و تولید، شاخصی را تعریف می کند. در این تحقیق، ابتدا با استفاده از الگوی خودبازگشتی با وقفه های توزیعی (ARDL) و همچنین الگوی تصحیح خطا (ECM) وجود رابطه بلند مدت و کوتاه مدت بین مصرف نهایی انرژی و رشد اقتصادی طی دوره زمانی 1388-1359 مورد بررسی قرار گرفت. سپس با استفاده از شاخص توسعه پایدار انرژی نسبت بین مصرف انرژی و تولید ناخالص داخلی تعیین شد. نتایج حاصل نشان داد یک رابطه علیت کوتاه مدت بین رشد اقتصادی و مصرف انرژی و یک رابطه علیت کوتاه مدت و بلند مدت بین مصرف انرژی و رشد اقتصادی وجود دارد. ضریب تصحیح خطا 0/57- می باشد که نشان می دهد که در هر دوره 0/57- از عدم تعادل کوتاه مدت برای رسیدن به تعادل بلند مدت تعدیل می شو. شاخص توسعه پایدار نیز دارای روند نسبتاً صعودی بوده به عبارت دیگر در طی زمان نسبت مصرف انرژی به تولید ناخالص داخلی نسبتاً در حال افزایش بوده است که این خود نشان دهنده افزایش مصرف انرژی در طول دوره زمانی بوده است.

کلیدواژه ها:

مصرف انرژی ، رشد اقتصادی ، توسعه پایدار ، الگوی خودبازگشتی با وقفه های توزیعی (ARDL) ، الگوی تصحیح خطا (ECM)