تربیت مدنی کودکان و نوجوانان

نوشتار حاضر، مشتمل است بر ارائه مبحثی شعفانگیز در خصوص تربیت کودکان.کودکان و نوجوانان، شهروندان آینده یک جامعه محسوب میشوند، لذا ضروری است شهروندانکنونی –اعم از والدین، دولت و یا مربیان مدارس- توجهی ویژه به آنها داشته و آنها را تبدیل بهشهروندان نیکو خصالی برای آینده جامعهشان بکنند. لذا در مقاله ای که پیشاروی ماست، دیدگاهفعالان برجسته حوزه تربیت، طرح میگردد که از میان آنها، می توان به ویلیم گالستون، امی گاتمنو فریر اشاره نمود. گالستون و گاتمن میگویند مربیان، موظف اند که در گام اول مباحثی را بهکودکان بیاموزند و آنها را با مباحث گوناگون آشنا سازند و در گام دوم که مهمترین گام است، بهآنها یاد دهند که به امور مختلف، نقادانه بنگرند. فریر دل مشغول انسانهای بی سواد است و از اینروبه مربیان و کسانی که به هر نحو دل مشغول تربیت کودکان هستند، این نکته را گوشزد می کند کهباید به کودکان علم آموخت و نباید علم آموزی را محدود به طیف خاصی نمود. از دیگر دیدگاه هاییکه در این مقال مورد اشاره است، دیدگاه جروم برونر است که معتقد بود باید کودکان را کم کم بامباحث فرهنگی و اجتماعی آشنا ساخت تا اندیشناک آن مسائل شوند. وی می گوید ورود تکنولوژیسبب شده انسانها، تنهاتر شوند و ارتباطی با همدیگر نداشته باشند، مربیان باید بکوشند کودکان رااز این نقیصه ها بازدارند. مطالبی متنوع همراه با ارائه راهکارهایی گوناگون از نقطه نظرات مختلفدر این نوشتار مورد بحث قرار گرفته که همراهند با بایدها و نبایدها . بعنوان مثال ویلیم دمونمی گوید باید به انسانها، از همان دوران کودکی آموخت که با همدیگر تعاون و همکاری داشتهباشند، آنها را باید وارد فعالیت های گروهی نمود و مثالی که همو میزند، عبارت است از اینکه بهتراست کودکان و نوجوانان را ترغیب نمود که به سمت فعالیت ها و خدمات داوطلبانه بروند.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، خودآگاهی هیجانی ، روابط بین فردی ، واقع گرایی ، تحمل استرس