بررسی نماد و رمز درحکایت مارگیر و اژدهای فسرده

در زبان فارسی نماد به معنی نمود و نمودن است . نماد در لاتین به معنا ی(symbol)است و در یونان به معنای (symbolum) که به معنای علامت، هویت و شناساییاست (شوالیه، 35:1384). و یکی از انواع صور خیال است .در هر شرایطی که نمی توان به طورواضح و آشکار سخن گفت به نماد متوسل می شویم یعنی نماد شناختی است غیر مستقیم. ازمنظر عارفانه ،.مثنوی معنوی علاوه بر زیبایی بلاغی که دارد ، دارای نماد ها و تمثیلات رمزیاست که مولانا ار آن برای رسیدن به هدف منعالش یهره برده است. هدفی که تامین سعادتبشری در پناه نگرش و تفکر و عرفان اوست . نگارنده در این مقاله بر آن است تا با نمایاندن رمزو جایگاه آن در متون عرفانی به ویژه حکایت مارگیر و اژدهای فسرده از کتاب سترگ مثنویمعنوی و ضمن تعریف رمز و عناصر رمزی در این قصه و گریزی به شیوه قصه پردازی مولانا درمثنوی معنوی و تعریفی از حکایت به این نتیجه نائل آمده که نفس آدمی همچون اژدهاییفسرده است و نباید به او فرصت بیداری داد. این حکایت نقد حالا انسان هاست که از نفساژدها گونه خویش غافل نباشند.

کلیدواژه ها:

مولانا ، مثنوی معنوی ، حکایت ، رمز