بررسی نمود ادبیات غنایی درآثار سنایی و مولان
محل انتشار: ماهنامه «علوم انسانی اسلامی»، دوره: 1، شماره: 13
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 783
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOIH-1-13_021
تاریخ نمایه سازی: 28 شهریور 1395
چکیده مقاله:
غنا در لغت به معنی سرود خوانی و آواز است. در ادبیات فارسی به بخشی از سرودههای منظوم که بیشتر در قالب های مثنوی و غزل آفریده شده اند ادبیات غنایی فارسی گفتهمی شود درون مایه ادبیات غنایی فارسی معمولاً شامل عشق و شور جوانی است. دراینپژوهش واژه غنا، شعر و ادب غنایی، محتوا و درونمایه ها، ویژگی ها و عناصر، قالبها و انواعشعر غنایی در ادب فارسی مورد توجه قرار گرفته ودرنهایت به سیرتحول انواع غنایی تارسیدنبه مرحله ی پختگی وکمال و روند تکاملی ادبیات غنایی در ایران پرداخته شده است. و ضمنمعرفی کوتاهی از دو شاعر بلند اوازاه قرن ششم و هفتم حکیم سنایی غزنوی و مولاناجلالالدین محمد بلخی به بررسی نمود ادبیات غنایی در تعدادی از غزلیات این دو شاعرپرداخته و برخی واژگان و ترکیبات مانند:خرابات.زلف.عشق و...در آثار و اشعار این شاعرانبزرگ مورد توجه قرار گرفته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه دوستی
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی شهرستان ایلام