اثر پیش تیمار بذر با اسید سالیسیلیک بر جوانه زنی چهار توده بومی شنبلیله(Trigonella foenum-graecum L) در شرایط تنش شوری
محل انتشار: مجله پژوهش های تولید گیاهی، دوره: 23، شماره: 3
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 438
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOPP-23-3_001
تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1398
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: شوری یک عامل محیطی است که تمام مراحل رشد و نمو گیاه از جوانه زنی تا تولید میوه و دانه را کم و بیش تحت تاثیر قرار می دهد. جوانه زنی، یکی از بحرانی ترین مراحل رشد گیاه در شرایط تنش شوری می باشد. در این شرایط، پیش تیمار بذر یکی از روش های بهبود جوانه زنی و رشد آن در شرایط تنش محیطی می باشد. تیمار بذر روشی است که به واسطه آن بذرها پیش از قرار گرفتن در بستر خود و مواجهه با شرایط اکولوژیکی محیط، از نظر فیزیولوژیک و بیوشیمیایی آمادگی جوانه زنی پیدا می کنند. این آزمایش به منظور بررسی اثر پیش تیمار بذر چهار توده بومی شنبلیله با سالیسیلیک اسید بر برخی شاخص های جوانه زنی، گیاه شنبلیله و شناسایی متحمل ترین توده به شوری انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق در سال 1392 در آزمایشگاه ویژه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در ظروف پتری شیشه ای انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح شوری (در چهار غلظت صفر، 60، 120 و 180 میلی مولار) کلرید سدیم و سالیسیلیک اسید (در دو غلظت صفر و یک میلی مولار) بودند. در این آزمایش اثر پیش تیمار بذر با سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی چهار توده بومی شنبلیله در شرایط تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. صفات اندازه گیری شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه، وزن خشک گیاهچه و نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه بودند. یافته ها: نتایج نشان داد که اثر توده، سالیسیلیک اسید و شوری بر صفات اندازه گیری شده در سطح یک درصد معنی دار بود. اثر متقابل توده و سالیسیلیک اسید به جزء طول ساقه چه و اثر متقابل توده × شوری و شوری × سالیسیلیک اسید به جز نسبت وزن ریشه چه به ساقه-چه بر بقیه صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. ولی اثرات متقابل توده × سالیسیلیک اسید × شوری بر هیچ یک از صفات مورد مطالعه معنی دار نبود. با افزایش تنش شوری، کلیه صفات مورد مطالعه کاهش معنی داری نشان داد. در شرایط عدم وجود تنش شوری، کاربرد سالیسیلیک اسید تاثیر معنی داری بر افزایش صفات مورد بررسی نداشت ولی در تیمارهای تحت تنش شوری تاثیر مثبت بر جوانه زنی داشت و سبب افزایش جوانه زنی گردید. به طور کلی، در بین چهار توده شنبلیله مورد مطالعه، توده های اصفهان و آمل تحمل نسبتا بیشتری به شوری در شرایط پیش تیمار و عدم پیش تیمار با سالیسیلیک اسید در بیشتر صفات اندازه گیری شده نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده اثر تمامی تیمارها بر صفات مورد مطالعه معنی دار بود در حالی که اثر متقابل توده و سالیسیلیک اسید بر طول ساقه چه، اثر متقابل توده و شوری و نیز شوری و سالیسیلیک اسید بر نسبت وزن ریشه چه به ساقه چه و اثر متقابل سه گانه سالیسیلیک اسید، شوری و توده در صفات اندازه گیری شده از نظر آماری معنی دار نبودند. توده های بومی اصفهان و آمل در بیشتر مراحل رشد تحمل بیشتری نسبت به توده های همدان و یاسوج نشان دادند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد بتوان از این دو توده به عنوان توده های حاوی ژن های متحمل به شوری برای اصلاح توده هایی با پتانسیل عملکرد زیاد استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن فرهادی
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد
مجید عزیزی
استاد دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :