تحلیل تفکیک بین محاربه و افساد فی الارض در نظام کیفری جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر قانون مجازات اسلامی مصوب1392

از آنجا که تصویب قوانین و مقررات جدید به جد نیاز به پالایش و تنقیح دارد و ضرورت واکاوی این قوانین بر کسی پوشیده نیست؛ مقاله پیش­ رو نقد مبنایی بر حکم کیفری محاربه و افساد فی­ الارض وارد کرده است. پرسش اصلی پژوهش این است که به چه دلیل پدیده مجرمانه محاربه و افساد فی الارض با دو عنوان مجرمانه مستقل، جرم­ انگاری شده است فرضیه این پرسش چنین است که بر اساس اصل چهارم قانون اساسی به­ نظر می رسد جرم­ انگاری مستقل دو عنوان مذکور بدون وجاهت متقن می باشد. نتیجه اینکه انما ی حصر در آیه محاربه و واو عطف و نیز وحدت فاعل در یحاربون و یسعون و رویه تفسیر قوانین به نفع متهم و همین­ طور آرای بسیاری از فقها و در نهایت جمع­ بندی روایات باب محاربه جملگی اقتضای این را دارد که محاربه و افساد فی­ الارض از یک حکم برخوردار گردند و آن هم به تناسب پدیده مجرمانه می­ باشد.

کلیدواژه ها:

محاربه ، افساد فی ­الارض ، عدالت کیفری ، دلیل ، مجازات ، جرم­ انگاری