زمینه های ژیوپلیتیک تحول درسیاست خارجی ترکمنستان

رویکردھای فعال سازی/خاموش سازی در ژنگان سیاست خارجی کشورھا وجود دارد. ژنوم ھای جغرافیا پایه با رویکردھای دوگانه ژیوپلیتیک یا ژیوپاسیفیک، فعال سازی می گردند. در رویکرد ژیوپاسیفیک، بازیگران تلاش دارند ھویت سیاسی خود را در عرصه بین المللی مبتنی بر عضویت در سازمان ھای منطقه ای و بین المللی، ایفای نقش میانجی منازعات منطقه ای، اتخاذ راھبردھای تنش زدا، پذیرش اصل ھمکاری ھای متقابل بر اساس منافع مشترک، شکل دھند؛ درحالی که، در رویکرد ژیوپلیتیک، دست یابی به منافع، بر اساس اصل رقابت پیگیری می گردد. در ھر دو رویکرد، ژنوم ھای زایل کننده قدرت ملی، غیرفعال می گردند. ترکمنستان ازجمله کشورھایی است که پویش ھای ژیوپلیتیک فراتر از واقعیت ھای جغرافیایی داشته است؛ زیرا، با گرفتاری ھای ژیوپلیتیک (محصورشدگی در خشکی، فقدان تاریخ مستقل سیاسی، سیطره پیشینی نظام کمونیستی و فقدان عمق استراتژیک) مواجه است، اما توانسته در سیاست خارجی، کنش ھایی کامروا داشته باشد. در این مقاله، کوشش می شود چھره نوین سیاست خارجی ترکمنستان، بر اساس سازه مفھومی ژنوم ژیوپلیتیک، واکاوی شود: شناخت پتانسیل ھای اقتصادی و فعال سازی ژنوم ھای جایگاه یابی در اقتصاد سیاسی جھان، مسیرسازی برای انتقال انرژی، شناخت و فعال سازی پتانسیل ھای ژیوکالچر، شناخت موقعیت ژیواستراتژیک و اتخاذ راھبردھای تنش زدا در عرصه سیاست خارجی.

کلیدواژه ها:

ترکمنستان ، ژنوم ژیوپلیتیک ، سیاست خارجی ، ژیوپاسیفیک ، فعال سازی ، خاموش سازی