کهن نمونه ها در داستانی از هزارویک شب حکایت جوذر

هزارویکشب همچون بسیاری از آثار ادبی جهان آیینه ای است که کهن نمونه ها را، به عنوان محصولات تجربه های مکرر بشر که در ناخود آگاه وی به یادگار نهاده شده اند، به شیوه ای نمادین منعکس می کند. مطالعه روان کاوانه اسطوره ها، که گنجینه آرزوها و اندیشه های بشری اند، نشان دهنده حضور ناخودآگاه جمعی است که در این نمونه های ازلی آشکار می شوند. در این پژوهش یکی از داستانهای هزارویکشب با عنوان جوذر با توجه به یافته های یونگ در عرصه روان شناسی اسطوره تحلیل می شود. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که در این اثر علاوه بر کهن نمونه های اصلی همچون آنیما، آنیموس، پیر دانا، سایه و مادر، انواع کهن نمونه های فرعی نیز به چشم می خورند. کهن الگوها در سه دسته موقعیت های کهن نمونه ای، شخصیت های کهن نمونه ای و نمادهای کهن نمونه ای طبقه بندی شده اند. در این پژوهش انواع موقعیت های کهن نمونه ای چون سفر، دیدار با آنیما و پیر خردمند و انواع شخصیت های کهن نمونه ای چون قهرمان، پیر دانا و مادر و انواع نمادهای کهن نمونه ای چون اعداد و حیوانات دیده می شود.

کلیدواژه ها:

یونگ ، نقد کهن نمونه ای ، هزار و یک شب ، حکایت جوذر