تردیدهای بنیادین در معیارهای شناخت کنایه

در کتاب های بلاغت برای شناخت کنایه پنج معیار ارایه شده است موضوع این پژوهش بررسی درستی و کارایی معیارهای چهارم و پنجماست که در شناخت و تعریف کنایه ابهام و آشفتگی آفریده اند و موجب ناسازگاری تعاریف کنایه با ماهیت کنایات شده اند درباره درستی و کارآیی معیار چهارم باید گفت کنایه در واژه و ترکیب شکل نمیگیرد زیرا دربردارنده تصویر مرکبی است که به ضرورت در گزاره کنایی شکل میگیرد و از معنای اولیه دارای مصداقی بیرونی یا مصداقی خیالی برخوردار می شود و سپس زمینه تداعی لازم معنا را فراهم می کند در نتیجه ازآنجا که کنایه در جمله شکل میگیرد باید آن را گزاره کنایی گفت درباره راستی و کارآیی معیار پنجم باید گفت معنای حقیقی همه گزاره های کنایی بنابر ماهیت شیوه های تصویر سازی زبانی همیشه در واقعیت بیرونی تحقق یافتنی نیستند و همیشه مصداق بیرونی و عینی ندارند بنابراین معنای اولیه کنایه گاه مصداق بیرونی و گاه مصداق خیالی دارد در هر حال این معنای اولیه فراخواننده مدلول های معنایی هم نشین خود است و گذر به ملازم معنا را ممکن می کند

کلیدواژه ها:

کنایه ، ملازم معنا ، گزاره کنایی تصویری ، گزاره کنایی خیالی ، گزاره کنایی شعری